1970 sonbaharında tanıştığımız dokuz yaşındaki Anna, gazeteci annesi Marie, aileden zengin bir İspanyol olan avukat babası Fernando, erkek kardeşi François ve her şeyini kaybetmesinden Fidel Castroyu sorumlu tutan Kübalı dadısı ile Pariste yaşar. Gündelik alışkanlıkların tanımladığı rahat ve huzurlu yaşamlarına düşen tek gölge, İspanyada Francoya karşı mücadele veren eniştedir. Komünist olması nedeniyle, evde eniştenin adı dahi anılmamaktadır.

Ailenin burjuva yaşamı, eniştenin öldürülmesi ve ardından eşi ve çocuğunun İspanyadan kaçarak yanlarına sığınmasıyla altüst olur. Ülkesindeki duruma tepkisiz kalan Fernandodaki suçluluk duygusu, kız kardeşinin gelişiyle tetiklenir. Eşiyle birlikte Şiliye ideolojik amaçlı bir yolculuk yapar ve dönüşte geniş ve bahçeli evlerini bırakıp küçük bir apartman dairesine taşınırlar. Birden hararetli siyasi aktivistlere dönüşen anne-babasının bu yeni tutkusu, Anna için farklı anlamlar taşımaktadır: Taşınmak, düzensizlik, dadı değiştirmek ve yeni yüzler... Evleri günün her saati sakallı adamlarla dolar; annesi kürtajın yasal hak olmasını savunan bir kitap yazmaya girişir; babası ise faşist bulduğu Mickey Mouseun okunmasını yasaklar. Filmdeki dokunaklı öğe, küçük kızın alışık olduğu eski yaşam biçimini yenisi içinde eritmeyi başaramaması, hatta buna güçlü bir tepki sergilemesidir. Çatık kaşlarıyla olan biteni kavramaya çalışan Anna, çoğu zaman yaşından beklenmeyecek bir olgunluk sergiler. Tıpkı bir protesto sırasında ailesiyle üzerlerine atılan gözyaşı bombasının sisi ile sarmalandığında olduğu gibi?

http://ul.to/m8t76tcx