Sen 'ruh' ile 'ruh emiciler'i karıştırıyorsun ferdere

sende hayaletle ruh u karıştırıosun

Savunmasız doğan ve savunamayacak kadar güçsüz yaşayan ruhların çığlık çığlığa yakarışları mı desem, yalan mı desem, ne desem? Bi gün gelecek de mutlu mu olucaz desem ya da katliamlar yaratan katiller mi olucaz desem, ne desem bilemedim... Üç vakte kadar sanki bir yol var bize, sonunda yine biz, biz yine biz, biz yine bensiz, sensiz, onsuz, bizsiz, sizsiz, onlarsız biz... Biz işte, daha ne denir ki? Sevişen, öpüşen, kuduran, sinirlenen, seven, nefret eden biz... İşte o vakte kadar iyi bak da kendine, biz biz olalım, yaşayalım bizlikten doğan şu onlarsız özgürlüğü, diyesim var...

Crimson Lady demiş ki: - Forumda böyle bir şeyin eksikliğini duydum, açayım dedim.Herşey çok basit. Sadece birbirinden bağımsız cümleleriniz olacak bu sayfada... Günlük gibi düşünebilirsiniz, özlü sözlerinizi yazabilirsiniz... Kurallar *Kesinlikle bağımsız cümleler olacak. *Sohbet etmek yok. *Alıntı yapmak yok. *Kavga etmek hiç yok. *Flood yapmak da yok. Haydi rastgele...

güzel konuymuş aa alıntı yaptım

Yıldırımlar yağmış damla damla gecenin kör olduğu, yıldızların sarhoş, ayın denizin göğüslerine yumulup yakamozu doğurttuğu gökyüzünden metalik gri sahillere... Topraklanmış, çamur çamur olmuş ince kumlar... Alev suya baskın gelmiş de sönmeksizin gitarının her telini koparmış akdeniz akşamları tadında. Kafayı bulduğunda, deniz alevlere inadından mı, nereye gittiği meçhul ayyaşlara özendiğinden midir bilinmez, çürük duvarlarıyla bayraksız, sahipsiz kumdan kalelere hücum ede ede, küçük kova kürekleri yuta yuta gelirmiş yer yüzüne. Alev sönermiş aniden son "tıss"ında... Bembeyaz ışığında kudurmuş yıldırımların, karman çorman gökyüzünün ve ruhsuz, acımasız dalgaların hezimetinde, yaralarından tuzlu su aka aka ayaklanan kumdan kalelerin son nefesiyle, duman halinde salınmış taptaze ciğerlerine sigara sinmiş çocukluğum...

başLamadan önce söLüyüm gerçekdende gereLi bişidi spr oLmuş
ben güzeL e güzeL demem güzeL benim oLmayınca

özlemek , can yakar..tatlı bir baş belası gibi..ne kadar çok canını yaksa da ...atsan atılmaz , satsan satılmaz bir özlem ... yine seversin bırakamazsın bu duyguyu ve bıkmazsın özlemekten her ne kadar yorulsan da , her ne kadar canın yansa da ...

Çıldırış... Kan kırmızısı tırnaklardır yüzünde... Ağlamak kolay değildir. Ruhunu kilitleyip koymaktır bir kutuya, bir daha hiç çıkarmamacasına... Tuzludur dudaklar, yaralı bereli...Isırmışsın belli... Çıldırmak... Gözlerinin beyazındadır... Uykusuz gecelerinin sokak lambasıdır... Muslukta damlayan, hiç susmayan su... Damlalar beyninde birikmiş... Anıların gitmiş. Çıldırmak... Hiç sevilmediğini bilmektir.

Bravo şak Şak Şak

önemli olan anlamakmış..
gözünün önünde duranın farkına varabilmekmiş..

kendine itiraf edemedigin gerçegi,karşındakinin anlamasıymış