Bir saf ihtiyar bir kuşluk çağı koşa koşa Hz.Süleyman'ın adalet sarayına sığındı.
Gamdan yüzü sararmış,iki dudağı morarmıştı;Hz.Süleyman:
"A efendi,ne oldu?Buyur!" dedi.
Adam:"Azrail karşıma çıktı.Azrail bana öyle bir öfkeli,öyle bir kin güder gözle baktı,ki"dedi.
Hz.Süleyman:"Peki,"dedi,"şimdi ne istiyorsun,onu söyle?"
Adam:"A can sığınağı,rüzgara emret de beni buradan Hindistan'a götürsün;olur ya,bu kul o yana gider de canını kurtarır."
Süleyman rüzgara buyurdu.Yelde adamı hemen aldı,Hindistan'ın bir ucundaki adaya iletti adamı.
Ertesi günü divan kurulmuştu;herkes Hz.Süleyman'ın kapısına gelmişti.Hz.Süleyman Azrail (a.s.)'e dedi ki:
"O müslümana nçin öyle baktın onu canından malından uzaklaştırmak için mi öyle öfkelendin?"
Azrail dedi ki:
"Ne vakitöfkeli bakmışım ona?yol uğrağında gördüm de şaşırdım kaldım,şaşkın şaşkın baktım görünmemem gerektiğini unutarak.Çünkü ALLAH(celle celaluhu) bana onun canını bugün Hindistan'da alacaksın diye buyurdu.Oysa adam buradaydı daha dün..."

güzelmiş ))

Güzel hikaye,
süper paylaşım

Güzel paylaşımbeğendim

çok güzel o azrailin kızmamış haliyse kızdığında ne biçim olur ozmn

Çok beğendim hikayeyi...

güzel paylaşım

kusura bakmayın ama ben anlayamadım....

Her peygamberin bir vasfı oluyor.Tabi ayriyetten hepsinde bulundan vasıflar var.
Ancak bazılarında daha ayrı vasıflar bulunmakta.
Hz. Süleyman'ın rüzgarlara emri geçiyor.Rüzgarı yönetebiliryor.Tabi ki yüce Yaradanın izin ve inayetiyle.