taze durmayı unuttuğum şu şubat gününde ben nasıl naif olsam?
söyledim pek ince işlerim ben; sen bakar, dalar, konuşur ve şahlanırsın..
birden susturdum tüm dünyayı sen konuş diye, nasıl sağırsın kendine
ilk defa toslayınca bir incelik abidesine yarattın yenisini...
bildiğim tüm küçük hayatlar yıkık ya, sen onarma istemem.
sevdiğin bu gözler sessizse, inan çok çok uzakta gerçeğim...
koş dur, iyi ölü renkleri arasında bu gezegenin,
herşeye sahipsin ..
emin ol bu içtenlik senin ben zaten yaşarken bambaşka bir alemde..
bildiğim tüm küçük hayatlar yıkık ya, sen onarma istemem.
sevdiğin bu gözler sessizse, inan çok çok uzakta gerçeğim...
sen küçük prensim, varlığınla fethettin mi sandın garip dünyamı?
boşa saydın, bak, bunca beden zaferde benimle yıllar sonra...