Olur ya bir nedenden dolayı çok üzgün olursun..Geceleri başını yastığa yaslayıp tutamazsın gözyaşlarını.Bir de telefonundan gelen o ses her şeyi daha çok melankolikleştirir..Hani içinden bağırmak gelir.Bağırmak istersin ama bağıramazsın.Başını yastığa daha çok gömüp içinden haykırırsın.Keşke bitse bu ızdırap dersin..Böyle bir durumda sadece "Sen" varsın sanarsın.İsyan edersin "Neden ben ?" diye.Sanki herşey seni bulur !

Öyle kötü hissedersin ki kendini,sanki bir gece bir yıl gibi gelir sana..Peki hiç düşündün mü ? Neden sadece geceleri olur bu ? Bu ızdırap geceleri neden daha çok artar ? Ben bunu çok düşündüm..Bence gece yanlızlığın kardeşidir..Sabah,herkes yanındadır.Arkadaşların,dostların,ailen..Onlar unuttururlar sana bu ızdırabı.İçinden söker alırlar bu acıyı..Peki ya gece olduğu zaman ?Herkes uyur,kimse kalmaz yanında..Herkes bir köşeye çekilir.Sende başka bir köşede acı çekersin.Çünkü o gelmiştir aklına!Onu deli gibi sevdiğin fakat sen onun umrunda bile olmadığın gelir..Gözyaşların artar.Gözünden akan o damla tenini yakar sanki.Acı çeke çeke merhaba dersin aydınlığa ! Ve.. Ve uyandığında herkes yanındadır.Acı sona ermiştir ! Peki ya tekrar gece olduğunda ?..

aLıntı deqiLdir kenDm yazDm..
umaRım beqeniRsinz