Meşrutiyet
Vikipedi, özgür ansiklopedi

Meşrutiyet, hükümdarların mutlak yetkilerinin bir bölümünü anayasal kurumlara ve meclise devrettiği yönetim biçimine denir. İlk halini İlkçağ Anadolu Uygarlıklarından Hititlerde görmekteyiz.Taberna adlı hükümdarın yanında Pankuş adlı meclisin olması meşrutiyet yönetiminin olduğuna kanıttır.Ortaçağ Avrupa Tarihinde ise İngilterede Hükümdarın yetkilerinin kısıtlandığı Magna Carta (Büyük Şart ) ile Meşrutiyete geçiş başlarken 1295'te Meclis'in açılmasıyla sisteme geçiş sağlanır. Osmanlı Devleti’nin son elli yılında bu yönetim biçimi iki kez uygulamaya koyulmuştur. Bunların ilki Birinci Meşrutiyet, ikincisi de İkinci Meşrutiyet olarak adlandırılır.