Yağmurlu ve kasvetli bir sabaha telefonun alarmının çıkardığı inanılmaz gürültü ile uyanmıştım... Havanın boğucu baskısı yüzünden yataktan bile çıkasım gelmiyordu... Ancak mecbur çıkmalıydım , okula gitmem gerekiyordu... Kalkıp üzerimi giymeye başladım , giyindikten sonra banyoya giderek elimi , yüzümü yıkadım... Salona geldiğimde kahvaltı yapıcak süremin olmadığını gördüm ve acele bi şekilde evden çıktım... Yolda yürürken her zaman gittiğim cafeye uğrar ve kahvaltılık bir şeyler alır ordan okula giderim gibi kısa süreli planlar yapıyordum... Hem cafede çalışan kızada platonik aşk besliyordum onu görmek ve güne onla başlamak iyi gelir diyordum... Ben bunları düşünürken cafenin sokağına gelmiştim bile... Kafamı kaldırıp karşıya baktığımda tam kapıdan girmek üzere olan aşık olduğum kızı gördüm... Kafasını çevirince o da beni gördü ve gülümsedi , ben sadece gülümseyebilmiştim ağzımı açıp bir tek kelime yada günaydın bile diyememiştim... İçeriye girdim ve kahvaltılıklarımı aldıktan sonra kasaya gittim... Benimle ilgilenmek için kasanın başına o gelmişti... Ben yine donup kalmıştım ve sadece parayı uzatabilmiştim... O ise benim bu tavırlarımdan bişey anlayamadığını belli eder bir cinste paranın üstünü uzatırken neyin var acaba diye sorduğunda ben sadece yok bişeyim diyerek oradan kaçar gibi uzaklaşmıştım... okula gittiğimde ders arasında en yakın arkadaşım halimden anlamış olacakki yanıma geldi ve yinemi konuşamadın dedi... Bende evet dedim ama moralim gerçekten çok bozuktu... O da 2 senedir sırf o kızı görebilmek için hemen her gün bir bahane ile günde 3-4 sefer oraya gidiyorsun hala nasıl açılamadın diyerek sitemde bulunuyordu... Amacı benim kendime güven duymamı sağlayıp kıza açılmamı sağlamaktı... Ancak ben kendime güven konusunda eksiklik hissediyordum çünkü kız çok güzeldi ya beni beğenmezsse , ya beni reddederse diyerek açılmaktan ve onu tamamen kaybetmektense içimde ona beslediğim aşkı yaşamak daha iyi diyordum... Öğle arasında aynı sokakta oturduğum bir kız arkadaşım yanıma geldi ve bugün sabah cafeye uğradım , seninkiyle konuştuk biraz dedi... Ben tabi ilgilendiğim her şeyi bırakıp pür dikkat onu dinlemeye başladım... Kızın sölediğine göre beni hoş buluyormuş fakat sürekli sustuğum için benmle konuşmak için bi konu bulamıyormuş hatta eğer benimde ondan hoşlandığımı bilse ciddi bi ilişki düşünebilirmiş... Arkadaşımda benim durumumdan ona bahsetmiş ve o da çok mutlu karşılamış...Bu haber karşısında yerimden kalkıp bi anda arkadaşımın boynuna sarıldım... Artık sadece son dersin bitmesini bekliyordum... Ders biter bitmez hemen cafeye gidecek ve ona duygularımı ilk ağızdan açıklayacaktım... Ömrümün en geçmek bilmeyen dakikalarını yaşamaktaydım... Son derste bitince inanılmaz bir süratle yola koyuldum... Artık cesaretimi toplayabilmiştim ve direk hissettiklerimi haykıracaktım... Giderken bi çiçekçi gördüm ve içeri girdim... Çiçekçiye ilk defa çiçek alıcağım bi kişi olduğunu söleyerek gayet güzel bi buket almak istediğimi söledim ve çiçeği alıp tekrar yola koyuldum... Artık cafenin sokağına girmeme 5-6 adım kalmıştı... Yüzümde bi gülümseme elimde çiçekler ile sokağa girdiğimde gördüğüm manzara beni hayrete düşürmüştü... Aşık olduğum kız kendini , spor arabadan inen bir gencin kollarına bırakmış sımsıkı sarılıyor ve seni çok seviyorum diye bağırıyordu... Bu durumu izlerken farkında olmadan çiçekler elimden düşmüş ve gözlerimden yanaklarıma iki damla yaş süzülmüştü... Ben yaşadığım bu travmayı üzerimden atana kadar o benim olduğum yöne dönmüş ve beni o halde görünce baya şaşırmıştı... Ben daha fazla orada kalamayacağım için koşarak düştüğüm bu durumdan uzaklaşmaya çalışıyordum... O ise arkamdan lütfen bekle bir dakika diyerek bağırıyordu... Ben ise kendimi tutamıyor koştukça koşuyor ve uzaklaşmaya çalışıyordum... Moralman çökmüş bir halde eve girdim... Sinirden ağlamaya ve kendime kızmaya başladım... Neden elimi çabuk tutamamıştımki sanki diyerek... Derken telefonum çalmaya başladı... Arayan en yakın arkadaşımdı televizyonu açmamı ve haber bültenine bakmamı söylüyordu... Hemen televizyonu açtım ve merakla ne olduğunu anlamaya çalışıyordum... Kameraman yerde yatan üzeri gazete yaprakları ile kapatılmış bir kızın ölmüş bedenini çekiyordu... Daha sonra muhabir çevredekilere sorular sormaya başladı... ilk mikrofon uzattığı kişi benim sürekli gittiğim cafenin köşesindeki marketin sahibiydi... Adam bişeyler söylüyordu ama ben onu dinleyemiyordum çünkü ilgim daha çok yerde yatan kişinin kim olduğu yönündeydi... Muhabir daha sonra mikrofonu cafenin yanındaki kuaföre uzattı... Kuaför konuşurken kameraman yerde yatan cansız vücudu yakın çekmeye başlamıştı... Yerde yatan kızın üzerindeki kıyafetler aşık olduğum kızınkilere benziyordu ama o deildir dedim içimden saçmalıyorum heralde... Kuaförden sonra mikrofonu cafenin sahibine uzattı muhabir... Cafenin sahibi konuşmaya başladı bu arada kameraman tekrar yakım çekim yaparken yerde yatan genç kızın üstündeki gazeteler uçuşmaya başladı... Aman tanrım o da neydi yerde yatan ölmüş olan kız benim aşık olduğum kızdı beynimden vurulmuşa döndüm... Kucağında ise ona aldığım çiçekler vardı... Cafe sahibi konuşmasını bitirirken en çok üzüldüğüm konu ise yıllardır görmediği abisi gelicekti bugün onu yıllar sonra ilk ve son kez görmüş oldu dedi... kamera cafe sahibinin gösterdiği yönü çektiğinde acım bi kat daha arttı... Benim sevgilisi sandığım kişi meğer abisiymiş... Abisine mikrofon uzatıldı ve olayın nasıl olduğu sorulduğunda uzun zamandır görüşmüyorduk , yurtdışında yeni geldim ve kardeşime sürpriz yapmak için direk iş yerine geldim... Geldiğimde çok mutlu olmuştu ve bana bugün bi çocukla ilgili bi karar aldığını ve niyetlerinin ciddi olduğunu sölediğinde istersen bende tanışayım damat adayı ile dedim... O da sevinçten boynuma sarıldı ve beni abicim seni çok seviyorum diye bağırdı... Meğer bahsettiği çocuk bizi uzaktan görmüş ve bizi heralde sevgili sandığından kaçarak uzaklaştı kardeşim o kaçarken elinden düşen çiçeği yerden aldı ve arkasından bağırarak oşmaya başladı... O arada ara sokaktan çıkan arabayı görmediğinden arabanın çarpması sonucu hayatını kaybetti diyordu... Bi an gözlerimden yaşlar süzülmeye başladı ve seni seviyorum hemde çok seviyorum diye bağırmaya başladım... Hemen oraya gitmeliydim çok bile vakit kaybetmiştim diyerek evden yalın ayarak koşarak çıktım... Sokakları yalın ayak koşarak üstüm başım dağınık ağlayarak geçiyordum... Sokağın başına geldiğimde ambulansa koyuyorlardı cansız bedenini , hiç değilse son bir kez görmeliydim onu... Hiç değilse hayattayken iki yıldır söyleyemediğim kelimeyi sölemeliydim ona... Meraklı kalabalığı yararak olayın olduğu yere doğru koşmaya başladım karşıma çıkan polisleri geçip ambulansa doğru koşmaya devam ettim... Ambulans tam hareket edicekken önüne atlayıp kapıyı açmaları için yalvarmaya başladım... En sonunda polis ve abisininde rızası ile açmaya ikna oldular ve kapıyı açtıklarında karşımda yatan cansız bedenine sarıldım... Alnına ilk ve son olacak veda öpücüğünü kondurduktan sonra kulağına eğilip seni seviyorum hemde çok seviyorum dedim...Ambulanstan indim ve ambulansa bineme izin veren polisin yanına gidip teşekkür ederim diyerek sarıldım... Ayrıldığımda ise sarıldığımda polisin belinden aldığım silahı kafama dayadım ve seni seviyorum diyerek tetiği çektim... Bedenim yere düşerken etraftaki koşuşturmayı giderek flulaşan bi şekilde görüyordum... Sonra uçsuz bucaksız bi karanlık... Ve bir anda inanılmaz bir gürültü ile yerimden doğrulup fırladım çalan telefonun alarmıydı... Elimi , yüzümü yıkadıktan sonra herşeyin bir rüya olduğunu anlamıştım... Sanki herşey gerçekmiş gibiydi ve bir deja vu'nun içindeymişim gibi hissettim kendimiHemen giyindim ve ilk işim doğru cafeye gitmek oldu... Cafeye gittiğimde karşımda capcanlı , dipdiri duruyordu allaha çok şükür dedim ve yanına yanaştım... 2 yıldır kendime sakladığım içimde tuttuğum ne varsa karşıma alıp anlattım ve kararını sordum kısa bir duraklamanın ardından onunda bana karşı hisleri olduğunu ama benim ciddi tavırlarımdan korktuğunu söledi ve o gün ilişkimiz başlamış oldu...

***Hayatta bazen her insana 2.bir şans nasip olmaz , O yüzden hiçbir şeyden korkmadan , çekinmeden yapıcağımız işlerin ve alacağımız kararların peşinde olmalıyız... Karşıdaki kişiye açılıp reddedilmek mi önemli , yoksa belkide onunda size karşı bişeyler hissettiğini bilmediğinizden iki tarafta birbirini severken saçma bi nedenden acı çekmekmi iyi... Karar Sizin...***

zaten aranızda bu tarz yazılarda çaylağım inkar etmiyorum kendimi her geçen gün geliştirme amacında olan biriyim bu konuyada dürüst yorumlarınızı bekliyorum... Beğenmeyen arkadaşlarım olursada yazımmın nesini beğenmediği konusunda beni yorumlarıyla bilgilendirlerse alınmam aksine kendimi mükemmellesştirme yolunda bi adım daha atmış olurum... Yorumlarınız için şimdiden teşekkürler...