Gamzelerinin Gizi
Yağmur hüzünlerinden intikam alma gücüm kalmadı...
Özgür GÜNEŞ



GAMZELERİN GİZİ

Kuruyorum soframı ayışığı vurmuş ihanetinin yüzüne
Kayıp ilanı asılı gamzelerinin gizinde..
Göğsümde ise ay vurgunu bir esaret
Nefessiz kalmış seni özlemlerim..
Nefretsiz ..
Soğuk bir yalnızlık kurşunuyla..


Siradışı gecmisler ve kokulu ümitlerle dolu
Karanligin yüzü vurmus yanılgılarıma..
Yarına gitmeyeceğim,
Düşlerimi kaybettim hüzünün ay ışığında
Vakit artık kızıl hüzün..
Kurgulanmaya sığmaz hayaller
Yüreğim bu kederli yolculuğun en mahzun istasyonunda..


Ne bir isyan ne bir dilek,
Yalniz bir yas sensizliğe; gözlerimin icinde,
Bütün kimsesiz kelimelerin ortasında yaralarımla tek başımayım,
Yüzlerce sesin yankısı geçiyor çığlık çığlığa yüreğimden..
Soruyorum duvarlara seni anlamsiz ifadelerle...


Aciyorum kapiyi sessizce duymayan kulaklarla,
Bakiyorum , mukadder yalnızlığa kapanan gözlerle..
Sezlenişler yüklü, hayalerimin kanatlarındaki yüreğim
Yağmur hüzünlerinden intikam alma gücüm kalmadı..
Ama düşlerim hala Şiir; gümüş-mavi çizgili..