DARKNESS IS COMING(lütfen okuuu...)

[very_night]

1. BÖLÜM
KARŞILAŞMA


Herkese merhaba benim adım Amy ama arkadaşlarım bana an der.İşte hakkım da bilmeniz gerekenler; 1997 yılından beri Seherbaz’ ım insanların bilmediği ve asla öğrenmemeleri gereken bir dünyadan geliyorum.siyah saçlarım var koyu siyah gözlüyüm, boyum 1.80 Aslın da nasıl olduğunu ben de bilmiyorum arkadaşlarımla eğleniyorduk ve bir ışık beni kendi dünyamdan alıp buraya getirdi.ama başka bir boyuta geçiş olduğun dan dolayı burada yeniden bir bebek olarak doğdum ve işte benim hikayem;

O gece arkadaşlarımla GOTİC BAR adın da bir yerde doğum günümü kutluyorduk gerçekten harikaydı hiçbir şeyin bu ortamı bozamayacağını düşünüyordum.Ama sonra ;bara giren biri tuhaf görünüyordu halinden buralı olmadığı anlaşılıyordu.Siyah saçlı uzun boylu ve kaslıydı. bize doğru geliyordu ve o anda oradan gitmemiz gerektiğini anlamıştım bir garip hissediyordum.Arkadaşlarımı kendimi kötü hissettiğimi söyleyip bardan ayrıldım.(kendi doğum günü partimden ayrıldığıma inanamıyordum) Dönüp arkama baktığım da o adamın peşimden geldiğini gördüm.Kimdi ve beni neden takip ediyordu?
Adımlarımı hızlandırıp arabama doğru gidiyordum.Neden bu kadar uzağa park etmiştim de sanki? Bir ara sokağın yanın dan geçerken biri beni kolumdan tutup içeri çekti ne olduğunu anlamadan konuşmaya başlamıştı

‘’Merhaba prenses benim adım Taren.’’
‘’Üzgünüm ama sizi tanımıyorum ve eve gitmeliyim!’’
‘’Evet tabii. Yakın da yeniden görüşeceğiz. hiç merak etmeyin’’ dedi.

Ve beni öylece bıraktı koşar adımlarla arabama gidip doğruca eve gittim annem ve babam çoktan yatmıştı. ben de doğruca odama gittim ve yattım. Ama bir türlü uyuyamıyordum. Aklım da bir sürü soru vardı. Bu adam kimdi ve beni nerden Tanıyordu? Toksa beni biri ile mi karıştırmıştı? bana neden prenses demişti? O gece saat 3’e kadar uyuyamadım.Saat 3 de uzun zamandır günlük yazmadığımı fark ettim ve tüm bunları günlüğüme yazdım ve bir anda uykumun geldiğini hissettim uyumalıydım.Yarın tatilin ilk günüydü.O gün öğlene kadar uyurum sanıyordum.Fakat herkesten önce uyanmıştım.Kendimi hiç yorgun hissetmiyordum.tuhaf sadece 6 saat uyumuştum ama çok enerjiktim.Üzerimi değiştirmek için dolabı açtım ve bir kağıt yere düştü kağıdın üstünde ‘’posta kutusunu kontrol et’’ yazıyordu.Ben ne giyeceğimi düşünmeyi bırakıp doğruca posta kutusuna bakmaya gittim.için de bir paket vardı ve oldukça büyüktü.paketi alıp doğruca odama gittim.için de bir kolye ve bir de kitap vardı.
Kolyenin üzerine siyah melek motifleri işlenmişti ve kalp şeklindeydi.kolyeyi takıp kitaba baktım ismi ‘genç büyücülere sihirler ve büyüler’ bunu kim gönderdi.Herhalde 17 yaşında olduğum farkın da değil diye düşünüp güldüm.
Bu arada annem uyanmış ve kahvaltı hazırlıyordu.Gidip yardım etsem iyi olur diye düşündüm.Aşağı indiğim de annem bana baktı ve dondu.
‘’Anne iyi misin’’
‘’Bu kolyeyi nerden buldun? ‘’
‘’bilmem.Bu sabah postayla geldi.’’
‘’kim göndermiş?''
''bilmiyorum.Üstün de gönderen kişi yazmıyordu.’’
Ve o arada babam aşağıya indi.
‘’Günaydın’’ dedim ama o da kolyeye bakıyordu.
Ve sonra hiçbir şey olmamış gibi davranmaya başladılar.Kahvaltımı yaptım ve doğruca okula gittim.Ders de her zaman oturduğum sıraya oturdum.Biyoloji öğretmeni sanki sadece konuşuyordu. Hiçbir şeyi kafam almıyordu. Neyse ki zil çaldı ve öğle arası tatili.Her zaman ki gibi beraber yemek yiyorduk ve lena
‘’bu kolyeyi nerden buldun?’’ diye sordu.
‘’Bu sabah postayla geldi.Neden herkes bu kadar takılıyor ki?’’
Lena çantasın dan bir kitap çıkardı.Ve karıştırmaya başladı.
‘’İşte’’
‘’Ne.ama bu benim kolyem.Nasıl’’
‘’Yunan mitolojisin de bu kolye bir tanrıçanınmış fakat bir gün aniden ortadan kaybolmuş insanlar artık tanrıçanın kendilerini sevmediğini düşünmeye başlamış.ve her ay dönümü 17 yaşın da bir genç kızı kurban ederlermiş.Ve birde şunu dinle 16. yüzyıl elizabet bathory vampir kontes olarak biliniyor.ve sol kolun da aynen kolyede bulunan motiflerden oluşan bir doğum lekesi vardı.’’
‘’ne demek istiyorsun yani sence bu o kolye mi?’’
‘’o demiyorum.yani sadece tamamen aynı.Ayrıca kolye 11. yüzyıl da mısır da ortaya çıkmış mısırlılar bu kolyenin kötü şans getirdiğine inanmışlar ve onu parçalara ayırıp düşman topraklarına gömmüşler.ancak Kolye çok güzelmiş ve mısır imparatoru kolyeye hayran kalmış bu yüzden sarayın en iyi ressamına kolyenin bir resmini çizdirmiş ama kolye resim ile bir türlü uyuşmamış ve mısır imparatoru ressamı bu kolye ile öldürmüş.mısır da ki neredeyse bütün ressamlar kolyeyi çizmeyi denemiş.ancak hiçbiri başaramamış.ve her biri ölmüş kolye bu ressamların kanların da yıkanıp parçalara ayrılmış….’’
Ve o sıra da zil çaldı.biz konuşmaya daldığımız için fark etmemiştik ama bütün arkadaşlar sıkılıp gitmişti.bense korkmuştum son ders bitimin de doğruca eve gittim.annemle babam beni bekliyordu ve Taren denen şu adam da yanlarındaydı.neler oluyordu?....

[Walter Bishop]

Güzel, değişik bir hikaye ama bir şey eksik sanki.

evet evet betimlleme çok az valla hemen yazıp bitirmişsin gibi sanki. biraz daha detay yazarsan iyi olur. Olaylar hemen gelişmiş gibi olmuş..

[Crimson Lady]

Hikaye farklı, evet ama, betimlemelerin az. Cümlelere bir basitlik katmış sonuç olarak. Bir de bazı yazım hataları ve cümle düşüklükleri okuma hevesini kırabiliyor. Bunun dışında şunu söylemeliyim, hikayenin giriş kısmında bir yakınlık sezmemiz gerek diye düşünüyorum, onu tam alamadım. Yorumlarım bu kadar

[very_night]

daha 12 yaşın dayım elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyorum.ama yorumlar için teşekkürler betimlemeleri eklicem...

[Crimson Lady]

very_night demiş ki: - daha 12 yaşın dayım elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyorum.ama yorumlar için teşekkürler betimlemeleri eklicem...

Eminim bölümleri yazdıkça daha da geliştireceksin. Bu iş zaten böyle olur

[very_night]

yalnışları bulup düzeltmeye çalıştım ama oldumu bilmiyorum?!

[Joannie]

Harry Potter okuru musun?

[very_night]

okumuyorum izliyorum ama izlemeden kitapları olduğunu bilseydim kesin okurdum bir filmi izledik den sonra kitaplarını okuyamıyorum!!

[Crimson Lady]

Daha iyi... Yanlışın var diye sakın pes etme ama... Yazmak çok büyüleyici birşey. Zaman geliyor kendi karakterlerinle konuşuyorsun, günlük yaşantında karşılaştığın insanlardan karakterler yaratıyorsun vs... Eminim daha daha iyisini çıkaracaksın

[very_night]

yorumlar için teşekkürler.ama eğer pes etcek olsaydım 2 yıl bando seçmelerine katılıp herkesden iyi çaldığım halde(bunu ben demiyorum bizim kızlar diyor)elenip tekrar girmezdim gerçi yine elendim ama olsun onlar kaybetti.Bu bölüme biraz daha betimleme kattım ama ben cümle düşüklükleri nasıl oluyor anlamıyorum türkcem 4 de ondan onu bir yazarsanız sevinirim şimdiden teşekkürler.Bu arada süper moral veriyorsun
yeni bölümü ekliyorum...

2. bölüm
GERÇEK

‘’Ne…neler oluyor burada ? O’nun burada ne işi var ?’’
Bana neler oluyordu kendimi çok kötü hissediyordum. Bağırıyor muydum? Hem de anneme karşı!
‘’Tatlım sakin ol. Hadi otur şuraya ve bizi dinle anlatacağımız şeyler çok önemli.’’
Karşıların da ki kanepeye oturdum annem gülümsemiyordu. Onun gülümsemesi beni her zaman rahatlatırdı.Güldüğü zamanlarda elmacık kemikleri ortaya çıkar ve gözleri parlardı. Ama bu kez korkuyla bakıyordu. Ne değişmişti? o sırada babam:
‘’Fazla uzatmadan konuya gireceğiz ama birazdan duyacağın şeyler tüm hayatını değiştirecek. Korkabilirsin ama yakın da-
Babam konuşmayı bıraktı. Taren:
‘’Gerçekten acele etmeliyiz. Oyalamadan söyleyeceğim’’
Geçen sefer karşılaştığımız da yüzün de alaycı bir gülümseme vardı ama bu sefer bir samimiyet ve korku vardı.Yüz hatları bu sefer daha belirgindi.Çok genç görünüyordu ve bir o kadar da yaşlı tuhaf bir durumdu.ve Taren konuşmaya başladı:
‘’Sen bir seherbazsın aslın da tek seherbazsın ve bu kolye bunu temsil ediyor. kolye bu dünyaya geldiğin de sen henüz doğmamıştın yüzyıllardır seni arıyor aynen bizim gibi sen çok özel birisin ve aynı zaman Meranodita prensesisin.’’
‘’Ne demek istiyorsun yani ben başka bir gezegenden miyim?’’
‘’Teknik olarak sen başka bir boyuttansın.’’
‘’Peki sen kimsin?’’
‘’Diğer boyutta iken bir anda ortadan kayboldun. Seni her yerde aradık ancak bulamadık. Herkes kaçtığını düşündü çünkü bulunmak istemezsen bulunmazsın.’’
‘’Sen buna inanmamı mı bekliyorsun? Yapmayın bu imkansız.’’
‘’tatlım imkansız değil çünkü doğru söylüyor. Seni ben doğurmadım. Benim çocuğum olmuyordu ve yetimhane ye gitmeye karar verdik seni orda bulduk. Bir bebekken seni orda bulduk.Çok küçüktün ve görevliler sürekli ağladığın dan bahsediyordu. Ama seni kucağıma aldığım zaman gülmeye başladın ve bana umut dolu gözlerle baktın. İşte o zaman bana ihtiyacın olduğunu anladım. Benim de sana ihtiyacım vardı.’’
Sadece bakıyordum. Şaşkına dönmüştüm inanamıyordum. Korkuyordum.
‘’Az önce’’ Taren’ e dönmüştüm.’’bana tek seherbazsın dedin. Bu ne anlama geliyor?’’
‘’Seherbazlar sadece efsaneler de vardır. Bir çok efsanemiz gerçeklere dayalıdır.Ancak bugüne kadar hiç gerçek bir seherbaz doğmadı.Bununla ilgili tek bir efsane kayda geçmişti ve sadece bir tanesi bozulmadan kaldı.’’
‘’Peki ne diyordu?’’
‘’Efsaneye göre tüm evrenleri tehdit eden bir güç olacağı ve bunu ancak bir seherbaz’ ın durdurabileceği söyleniyordu ve ancak en zor zaman ortaya çıkacaktı ve bir de şiir var iki bölüm den oluşuyor.Yani iki ayrı şiir ama birbirlerini tamamlıyor 1. kısın da;

Gece yükselecek ışığın önüne
Ay çıkacak güneşinin önüne
Teslim olun yoksa onlar ölecek


2. Kısım da;

Korunur görmezsin uzaktan olduğu kadar yakından
Olduğun yerde kal görünecek yeniden
Güneş her tutulmadan sonra tekrar parlayacak
Ve bu bir son olmayacak’’

‘’biliyor musunuz bu hayatım da ki tüm gariplikleri açıklar ama gerçekten çok saçma’’ dedim ve kalkıp merdivenlere yöneldim odama gitmeli, günlük yazmalı ve ağlamalıydım. Sinirlendiğim de ve ya üzüldüğüm de her zaman bunu yapardım. Ben ikinci basamağa yönelmeden Taren;
‘’Doğum kaydı bile bulunmayan bir bebek’’ dönüp ona baktım ağlamak üzereydim neden bu kadar üzerime geliyorlardı ki ona
‘’Sus artık’’ diye bağırdım ve aynı anda pencereler den iki tanesi kırıldı ve diğerleri çatladı. Ne annem ne babam ne de Taren bir şey demedi. Ağlamaya başladım ve olduğum yere çöktüm. Taren hemen yanıma geldi bana erşeyin normale döneceğini söylüyordu. Ona inanmak istedim ama nasıl inanabilirdim. Sadece ‘’Buradan gitmek istiyorum’’ diyebildim. O an orada kalmak istemiyordum korkuyordum ne yapmam gerektiğini bilmiyordum arabamın anahtarlarını aramaya başladım. Taren beni kaldırdı ve kapıya yöneldi. Bana destek olmasaydı yürüyebilir miydim bilmiyorum. Komidinin üstün den anahtarları alıp arabaya doğru yöneldi. Nedenini bilmiyordum ama ona yakın olmak bana huzur veriyordu. Beni arabanın ön koltuğuna oturtup kendisi şoför koltuğuna geçti. Bana ‘’nereye gitmek istersin’’ diye sordu. ‘’Bilmiyorum‘’ diyebildim hala ağlıyordum. Daha dün doğum günümü kutlamıştık. Arkadaşlarımla eğleniyordum ve birden neler değişmişti. Arabayı çalıştırdı ve şehre doğru gitmeye başladık. Uyumuş olmalıyım uyandığım da gece olmuştu saatime baktım gece iki olmuştu. ‘’Neredeyiz’’ diye sordum.’’Los Angeles’’ dedi.
İleri de bir hotel var istersen orada kalabiliriz’’ dedi.’’teşekkürler’’ dedim. Linetila Hotel isimli bir yerin önün de durduk. Kaydı yaptırıp odaya çıktık aynı odada kalacaktık ama iki tane yatak vardı. Bayılmak üzere olduğumu hissediyordum. Bana neler oluyordu? Beni yavaşça yataklardan birinin üzerine bıraktı. Daha sonra neler olduğunu hatırlamıyorum beyaz bir ışık etrafımı sardı biri sanki şarkı söylüyordu beyaz ışık kendini hayatım da daha önce hiç görmediğim renklere bıraktı. İçim de bir huzur vardı. Uyandığım da öğlen olmuştu. Taren
‘’Kendini nasıl hissediyorsun?’’ diye sordu.
‘’İyiyim’’ dedim ama bu doğruydu kendimi ilk defa bu kadar iyi hissediyordum.
‘’Öyleyse kalk kendine çeki düzen ver ve bir şeyler ye’’ dedi. İlk karşılaştığımız da ki o bilmiş kötü adam yoktu artık uysal ve iyimser biri vardı.
‘’Tamam’’ dedim ve banyoya yöneldim. Yüzümü iyice yıkadım oda oldukça genişti banyoda öyle kendimi inanılmaz huzurlu hissediyordum. Saçlarmı taramak için etrafta tarak aradım komidinin ikinci çekmecesindeydi. Daha sonra aynaya baktım ve dondum…